Συμβουλές

Τα μυστικά του καφέ

Εσπρέσο, ελληνικός, φίλτρου. Δεν αλλάζει κάτι. Ο καφές είναι ένας. Αυτό που αλλάζει είναι το χαρμάνι, η μέθοδος και ο βαθμός καβουρδίσματος, καθώς και το αν αλέθεται χοντροκομμένος ή ψιλοκομμένος. Ο φίλτρου είναι πιο χοντροκομμένος από τον εσπρέσο, ενώ ο ελληνικός είναι λίγο πιο χοντροαλεσμένος από την άχνη.

Όσο σημαντική είναι η πρώτη ύλη, άλλο τόσο σημαντική είναι και η επεξεργασία του καφέ. Κάπου εδώ μπαίνει ο παράγοντας «ανάμειξη των χαρμανιών» και το είδος του καβουρδίσματος.

Όσο σημαντικό είναι το χαρμάνι και το καβούρδισμα για τη γεύση του καφέ, άλλο τόσο σημαντικό είναι το νερό. Λογικό. Πάνω από το 80% αυτού που πίνεις νερό είναι. Άρα, μην περιμένεις να πιεις καφέ της προκοπής σε περιοχές ή νησιά όπου το νερό είναι γλυφό ή σκληρό και ο ιδιοκτήτης δεν έχει φροντίσει για αποσκληρυντή.

Ο καφές δε συντηρείται στο ψυγείο, όπως θα σας πουν μερικοί, ακόμα και επαγγελματίες στα καφεκοπτεία. Αν ήταν έτσι, τότε σε όλα τα σούπερ μάρκετ οι καφέδες θα βρίσκονταν στα ράφια με τα γιαούρτια και τις ζύμες για πίτσα. Ο καφές διατηρείται σε ειδικά σακουλάκια με βαλβίδα αναπνοής, σε δροσερό και ξηρό περιβάλλον. Για ένα χρόνο το πολύ, αν δεν ανοιχτεί.

Με το που ανοίγεις ένα σακουλάκι αλεσμένο καφέ, πρέπει να τον καταναλώσεις το πολύ σε 3 ημέρες. Ο αλεσμένος καφές αλλοιώνεται πολύ πιο γρήγορα από τα «φασόλια» του καφέ. Ο λόγος είναι ότι με το άλεσμα αυξάνεις γεωμετρικά την επιφάνεια του καφέ που έρχεται σε επαφή με τον αέρα. Άρα, αλέθεις μόνο όσο θα πιεις.

Πόση καφεΐνη έχει ένας καφές; Πόσο «βαρύς» και δυνατός είναι; Πέρα από το είδος του χαρμανιού, έχει άμεση σχέση με την ποσότητα νερού που χρησιμοποιείται για την παραγωγή του. Κι αυτό γιατί η καφεΐνη διαλύεται στο νερό. Συνεπώς, ο πιο ελαφρύς καφές είναι ο εσπρέσο ristretto, που έχει τη μικρότερη ποσότητα νερού και αναλογία διαλυμένης καφεΐνης. Ο espresso lungo είναι σαφώς πιο βαρύς, ενώ ο πιο δυνατός όλων είναι ο… βραστός γαλλικός, που θεωρείται εσφαλμένα ελαφρύς και ανατινάζει στομάχια.

Αν αφήσεις το γαλλικό καφέ στη γυάλινη κανάτα να ζεσταίνεται για περισσότερα από 15-20 λεπτά, τότε από το να τον πιεις καλύτερα να καταπιείς μια χειροβομβίδα. Θα σου φανεί πιο ελαφριά και σίγουρα λιγότερο πικρή.

Ο πιο ακριβός ωστόσο και… εκκεντρικός καφές είναι ο ινδονησιακός Kopi Luwak. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για καφέ, αλλά για τα περιττώματα ενός ζώου που τον τρώει! Ένα μικρό αιλουροειδές, η μοσχογαλή, που ζει στα τροπικά δάση εκεί, τρώει τα φρούτα του καφεόδεντρου. Οι χωρικοί μαζεύουν τα περιττώματά του με τους σπόρους του καφέ αχώνευτους. Η φυσική ξήρανση και ο «εμπλουτισμός» των σπόρων με τα ένζυμα από το στομάχι του ζώου προσδίδουν στον καφέ μια μοναδική γεύση (να ξεράσω τώρα;).

Εκείνοι που παρακολουθούν τον καφέ σαν χρηματιστηριακό είδος, αλλά και ως πρώτη ύλη ξέρουν πως είναι σαν το κρασί: έχει καλές και κακές χρονιές, καλές και κακές σοδειές.